زندگینامه شاعران اهلبیت علیه السلام

استان آذربایجانشرقی :(3)

زندگینامه  مرحوم میر عبدالحسین خازن تبریزی :

به قلم حاج محمد حسن یزدانی از ریش سفیدان هیئت عجم محله خیابان

مرحوم میر عبدالحسین خازن خیابانی شاعر عاشورائی در سال ۱۲۹۰ قمری  و
مصادف با 1250 شمسی
در شهر تبریز و محله خیابان چشم به جهان گشود.   قسمتی از محله خیابان
در زمان قاجار باغ سرسبز خانوادگی آنها بوده که بعدا به قطعات مسکونی تقسیم
شده است. مرحوم پدرم نقل می کرد مرحوم خازن با مرحوم کریم صافی دوست و
دمساز بوده اند و مرحوم صافی باسواد بوده ولی خازن از سواد بی بهره بود. همچنین
خازن اهل مرثیه و نوحه نبود ولی صدای صافی داشت و خوشگذران و اهل ذوق بود و
هر سال که بهار می آمد تا فصل پاییز اکثرا با مرحوم صافی در آن باغ جمع بودند و
باصدای دلنشینشان آواز میخواندند. مرحوم حاج اسماعیل بانی شرکا از ریش سفیدان
هیئت نقل میکرد در دوران سلطنت مظفر الدین شاه با دوستان هیئتی به عتبات عالیات
مشرف شدیم . یک شب نشسته بودیم که یکی از دوستان خبر آورد میر عبدالحسین خازن
را در کنار فرات دیدم. گفتیم عوضی دیده ای او کجا کربلا کجا؟!گفت خودش بود باور نمی کنید
 بیایید برویم از نزدیک ببینیم. ۲۷ نفر پاشدیم رفتیم کنار فرات دیدیم بله خودش است.
 تازه نوحه هم می گوید و کریه میکند. به نزدیکش رفتیم و گفتیم آقا شنیدیم در مصیبت جدت
شعر میگوئی خواهشمندیم به فرات نوحه ای بگو. گفت:من لیاقت آنرا ندارم که در مصیبت
عاشورا شعر بگویم ولی در دلم بعضا زمزمه میکنم. شما اگر با چشم کربلائی به فرات نگاه کنید
از اینجا تا به قیامت خون جاری است. این هارا گفت و شروع کرد آن شعر جاودانه را گفتند
:آخدون عالمده ندن کوه و بیابانه فرات   اولمادون قسمت حسینه دونسن قانه فرات.  
آنروز در کنار فرات عاشورائی به پا شد و ما دیدیم ای بابا این میر عبدالحسین آن میر عبدالحسین
نیست و خیلی عوض شده.آن مرحوم پس از باز گشت به تبریز در هیئت عجم خیابان مشغول به
 شاعری شد وبیش از ۹۰ درصد بحر های سینه زنی این هیئت سروده آن مرحوم است. ایشان
در سال ۱۳۰۴ شمسی از دنیا رفت و در گورستان قاسم خان (محل فعلی دبیرستان طالقانی )به خاک سپرده شد.